Syrop („miodek”) z mniszka lekarskiego

Parę dni temu na fejsbuku pochwaliłam się, że wyruszyliśmy całą naszą małą ekipą za miasto, gdzie odbył się pogrom mniszków. Myślałam, że uda mi się na drugi dzień podać Wam przepis na syrop z tych kwiatów, ale okazało się, że Człowiek Wyżerka nie pozwolił mi przysiąść przed komputerem, żeby w spokoju napisać co trzeba na blogu. Muszę się z nim zgodzić, że w taką pogodę podrywanie małych sąsiadek w piaskownicy ma więcej uroku niż wysiadywanie w domu 🙂 Robię to dopiero teraz, ale jestem pewna, że zdążycie się zapoznać z recepturą i zorganizować podobną wyprawę, zanim skończy się okres kwitnienia tego branego za uciążliwy chwast zioła.

Zacznę od praktycznej porady – ważne, żeby kwiaty mniszka lekarskiego (znanego również jako mlecz) były zbierane z dala od ruchliwych dróg i wszelkich źródeł zanieczyszczeń (np. opryski, nawozy sztuczne). Mieszkańcy wielkich miast, w tym niestety i ja, muszą więc wliczyć w koszt (niewielki) uzyskania kilku słoiczków miodku kilka litrów paliwa, które zużyją na wyprawę w poszukiwaniu ekologicznych łąk. Kwiaty należy zebrać w słoneczny, suchy dzień, kiedy są w pełni otwarte. Ja starałam się wybierać takie, których jeszcze nie obsłużyły pszczoły – łatwo było je poznać po dużej ilości żółtego pyłku na pręcikach. Nie polecam zbierania ich do reklamówek, jeśli nie macie wiklinowego koszyka to polecam chociażby miskę, żeby kwiaty mniszka nie zaparzyły się w drodze powrotnej 🙂

O właściwościach zdrowotnych mniszka lekarskiego (nazwa sama mówi o sobie) można godzinami czytać w „googlach”, więc podaruję sobie streszczenia mniej lub bardziej kompetentnych artykułów – wierzę, że sami umiecie szukać 🙂 Przechodzę zatem do rzeczy i podaję przepis na mój syrop.

Składniki:

• około 1 kg (900 kwiatów) mniszka (całych główek)
• 1,5 litra źródlanej wody
• 1,5 kg cukru albo erytrolu lub ksylitolu (te zastępniki są nieco mniej słodkie)
• sok z dwóch dużych cytryn (około 150 ml)

Zebrane kwiaty rozłóż na około godzinę na gazecie, żeby dać owadom szansę na ewakuację. Po tym czasie przełóż je do sporego garnka, zalej 1,5 litra źródlanej wody i gotuj przez około 20 minut od kiedy całość zacznie wrzeć. Następnie wyłącz kuchenkę i odstaw napar na noc do „naciągnięcia”.

Rano odcedź napar przez gazę albo tetrówkę (mi udało się odzyskać prawie 1,5 litra) i zlej do najlepiej do wysokiego, ale szerokiego garnka, aby miał jak największą powierzchnię do odparowywania wody. Dodaj do niego cukier oraz sok z cytryn i gotuj, aż cukier/erytrol/ksylitol się rozpuści (uzyskasz konsystencję syropu). Jeśli pogotujesz dłużej, syrop zagęści się do postaci „miodu” (ale podobno straci na wartościach leczniczych).

Gdy uzyskasz pożądaną konsystencję (warto od czasu do czasu kapnąć syropem na talerzyk, ostudzić i organoleptycznie zbadać gęstość), ostrożnie przelej gorący syrop do wyparzonych słoików, zakręć i postaw do ostygnięcia do góry dnem. Nie trzeba pasteryzować.

Kolor produktu końcowego może być rozmaity – od złocistego, przez bursztynowy do brązowego. Ja uzyskałam odcień ciemniejszy. Zależy on od ilości kwiatów w stosunku do wody, czasu gotowania czy ilości pyłku.

przez Agata · 10 maja 2013