Domowa mieszanka przypraw curry w proszku

Drzewiej, będąc młódką stanu wolnego, wychodziłam z założenia, że skoro nie ma problemu, żeby coś znaleźć na sklepowej półce, to bez sensu jest robić to samodzielnie. Wciąż rozumiem to podejście, bo często wiąże się ze znaczną oszczędnością czasu, a są w życiu rzeczy ważne i ważniejsze – dla jednego jest to sen, dla innego dobra książka czy serial. Od kiedy odkryłam w sobie kulinarną pasję, to nie szkoda mi żadnej chwili spędzonej w kuchni. A nie, jednak kłamię – obieranie ziemniaków i szorowanie garów to marnowanie czasu.

Małż czasem mi mówi, że lubię sobie utrudniać życie, a ja wolę to sobie tłumaczyć tak, że poszerzam swoje horyzonty. Dlatego powtarzam mu często: skoro można coś zrobić samemu, to po co kupować? Czerpię satysfakcję ze zgłębiania różnych kulinarnych zakątków i zdobywania nowych umiejętności.

Podobnie jak w przypadku przyprawy do piernika, którą rozrzedza się cukrem lub/i mąką czy kakao, w składzie wielu paczkowanych mieszanek curry w proszku na czołowych pozycjach znajduje się sól, co oznacza, że jest jej tam najwięcej i za nią słono się przepłaca. Można też znaleźć curry bez soli, ale więcej radości daje samodzielne jej przygotowanie niż buszowanie w torebkach z przyprawami w supermarkecie.

Szczypta takiej domowej przyprawy dodana np. do zwyczajnych tostów czyni z nich niepospolity przysmak. Nieskromnie dodam,  ze bosko sprawdza się też w jogurtowej marynacie do pieczonego kurczaka (o, na przykład takiej).

Poniższy przepis to jeden z wielu wariantów tej mieszanki. Swoją możesz wzbogacić np. dodatkiem cynamonu, czosnku, gałki muszkatołowej czy naszego polskiego kminku. Możesz skorzystać z większej ilości zmielonych wcześniej przypraw (i nie męczyć się  np. z kozieradką, kardamonem czy kolendrą), ale gwarantuję ci, że trud się rewanżuje pełniejszym smakiem.

Zmodyfikowałam przepis znaleziony w książce „W mojej francuskiej kuchni” Susan Herrmann Loomis.