Zupa z sałaty i zielonego groszku (i o przewrotności apetytów)

Ostatnie dni spędzałam na tak intensywnej pracy redakcyjno-korektorskiej, że nie miałam czasu na gotowanie z prawdziwego zdarzenia – żywiliśmy się ziemniakami i jajkami sadzonymi czy makaronem z serem albo z jakimś pesto. Raz na kolację zamówiliśmy dwie pizze, które dojadaliśmy na śniadanie – tak byłam zarobiona, że nawet kanapek nie miałam sił smarować.

Najgorsze z tego wszystkiego było nie chroniczne niewyspanie czy balansowanie na granicy migrenowego bólu głowy po godzinach spędzonych przed monitorem komputera, tylko to, że nikomu to obniżenie poziomu kuchni nie przeszkadzało. Dzieciaki były nawet zachwycone. Nagle Panna Grymaśna wykazała się apetytem.

Moja Przyjaciółka, Wiola, słusznie kiedyś zauważyła: „Zobaczysz, Panna Grymaśna zacznie jeść, kiedy ty przestaniesz zwracać na to uwagę”. Wcześniej nie potrafiłam odpuścić, łapałam się na tym, że obsesyjnie myślę o tym, jak tu podejść tę małą Bździągwę, żeby zjadła choć odrobinę. A tu się okazało, że w tym wypadku im mniej starania, tym lepiej.

Żeby nie było, że w tym intensywnym czasie jedliśmy tylko ziemniaki, makaron i pizzę, podam przepis na pyszną, dwudziestominutową zupę.

Przepis na tę zaskakującą zupę z sałaty czekał niemal tydzień na publikację. Przypomniałam sobie o nim dzisiaj, bo w końcu znalazłam chwilę, żeby spokojnie usiąść. Znalazłam go w książce „Apetyczna panna Dahl” i jest klasycznym przykładem na to, że nie można ślepo ufać recepturom, tylko kierować się również własnym doświadczeniem i rozsądkiem. To, że coś nie wychodzi, nie zawsze jest winą tylko przepisu – mamy różnej jakości składniki i narzędzia, nie gotujemy w identycznych warunkach, co autor. W tym przypadku okazało się, że aby osiągnąć właściwą konsystencję, musiałam dolać znacznie mniej płynów niż w oryginale (a sypnęłam hojniej groszkiem). Zawsze lepiej wlać mniej, by później mieć szansę uratować zupę dolewką.

Zupę polecam, bo jest niezwykle uniwersalna – można się nią rozgrzać w deszczowy dzień i równie dobrze zjeść ją jako chłodnik w letnie upały. Jest szybka w przygotowaniu, a wykorzystując bulion warzywny, możesz uzyskać wersję wegetariańską. Jej łagodny, słodkawy smak ma szanse podbić dziecięce podniebienia.