Placuszki z kaszy manny, a nie kaszy mannej!

Przedstawiam hit forów macierzyńskich. W pewnej grupie, do której należę, przepis ten przekazywany jest 10 razy dziennie, wynoszony pod niebiosa, wychwalany za poskromienie niejadków. Dzięki niemu kasza manna odmieniana jest przez wszystkie przypadki. I bardzo często jest odmieniana bardzo, bardzo źle.

Nie jest to problem tylko mamuś na rozmaitych forach. Błędy w odmianie nagminnie się zdarzają wielu bloger(k)om kulinarnym.

„Manna” to przydawka rzeczownikowa, a nie w przeciwieństwie do „gryczanej” czy „jaglanej” – przymiotnikowa. Manna to rzeczownik i może występować samodzielnie w znaczeniu 'bardzo drobna kasza pszenna’ (patrz: sjp.pwn.pl). Manna odmienia się tak samo jak panna Hanna. Błagam więc – nie mów, że będziesz robić placuszki z kaszy mannej!

Te placuszki bardzo przypominają w smaku klasyczne pancakes i w sumie nic dziwnego, bo skład mają podobny, a kasza manna to w mojej opinii taka grubsza mąka. Zajadają się nimi i maluchy, i matule, i ojcowie. Nie zawierają proszku do pieczenia ani sody. W mojej wersji pachną kusząco prawdziwą wanilią i masłem. Masło nie jest koniecznym składnikiem, można je pominąć, jeśli ma się dobrą, nieprzywierającą patelnię. W oryginale zamiast cukru z wanilią był zwykły cukier i nie było żadnego tłuszczu.