Jajka faszerowane Dziugasem

Na kilka dni przed świętami mój Ojciec zamyka się na parę godzin w swojej samotni i sznuruje balerony i szynki, nadziewa na haki boczki i owija wokół kija kiełbasy, które potem z całym przez lata wypracowanym rytuałem wędzi. Rytuał od lat nieodmiennie wiąże się ze spożyciem napojów wyskokowych w męskim gronie i debatami o tym, że za komuny było lepiej, a dzisiejsze jedzenie nie nadaje się nawet dla psa.

W tej pracy nad wędlinami objawia się również tradycyjny podział ról – kilka tygodni przed akcją „Wędzenie” Mama spisuje na kartce wszystkich chętnych na domowe wyroby, zamawia u rzeźnika mięso, później przygotowuje marynatę, w której będzie peklować mięso. Dużo mięsa – zawsze powyżej 30 kg. Po obdzieleniu rodziny i najbliższych przyjaciół wędzonek zostaje tyle, że z tęsknotą wyglądamy kolejnej okazji do wędzenia i z pietyzmem przechowujemy ostatki zabunkrowane w zamrażarce „na specjalną okazję”.

W moim rodzinnym domu na wielkanocnym stole nigdy nie było faszerowanych jajek. Może dlatego, że wszystkie wędrowały do chrzanu. Biała kiełbasa czy szynka bez dodatku jajka z chrzanem i ćwikły to był przepis na koniec świata. Przed armagedonem ratowała nas najczęściej Babcia, która wymieniała pokaźny słój jajek z chrzanem na dorodną szynkę. Taki rodzinny barter. Ciągle pracuję nad odtworzeniem tego smaku, bo receptura jest zazdrośnie strzeżona. Może tym razem się uda – coś podejrzewam, że spory udział w tym wyjątkowym smaku ma majonez dekoracyjny znanej marki, bo słoik po nim robi za opakowanie. Postawiłam sobie za cel ominięcie tego produktu i zrobienie chrzanu z jajkiem całkowicie po domowemu.

Póki co podaję przepis na kolejne faszerowane jajka, tym razem masą serową ze szczypiorkiem.