Domowy twaróg ze zsiadłego mleka (jak labneh)

Kiedy wchodzisz do pokoju, w którym panuje temperatura 28°C i czujesz przyjemny chłodek, to wiedz, że coś się dzieje. Pod koniec zeszłego tygodnia nie mogliśmy wytrzymać wrocławskich upałów – 35 stopni w betonowej dżungli to koszmar. W niedzielny poranek pojechaliśmy do moich Rodziców na wieś. Wróciliśmy późnym wieczorem z solidnym zapasem mleka prosto od krowy i ze szczęśliwymi, zmęczonymi, ale schłodzonymi wiejskim cieniem dzieciakami.

Pięciolitrową butlę mleka zostawiłam na kuchennym blacie, po dwóch dniach elegancko się zsiadło. Jeśli nie macie mleka prosto od „zaprzyjaźnionej” krowy, to rozejrzyjcie się za mlekomatem, może jest w Waszej okolicy. Do produkcji domowego sera nie nadaje się wyjałowione mleko UHT – pozostawione same sobie, aby się zsiadło, zgorzknieje, ponieważ bakterie kwasu mlekowego nie rozwiną się w nim. Kolonię założą tam bakterie gnilne.  Mleko UHT  można spróbować zaszczepić kwaśną śmietaną, kefirem albo maślanką. 

Na fejsbuku pokazałam Wam zdjęcie mojego twarogu i bardzo mile zaskoczył mnie entuzjazm, z jakim spotkał się mój wytwór. Pozwolę sobie zacytować: „Jejuś, taki twaróg jest najlepszy, dla niektórych śmierdzi krową, ale ja wtedy mówię, że lubię jak twaróg śmierdzi krową :P” – tak twierdzi Lidia. Dla Marty smak białego sera kojarzy się z dzieciństwem „uwielbiam taki twaróg, jego smak to wspomnienie najlepszych chwil z dzieciństwa-spędzonych z babcią”. Nie planowałam umieszczać tutaj przepisu na twaróg, ale przekonaliście mnie.

Poniżej przedstawiam Wam sposób, w jaki zrobiłam swój ser. Na koniec tego wywodu dodam jeszcze, że nie zagotowywałam zsiadłego mleka, ponieważ bardziej smakuje mi mazisty, aksamitny twaróg niż taki grudkowaty, suchy. Trochę dłużej odcieka, ale warto, bo smakiem i konsystencją blisko mu do labnehu, sera powstałego z odsączenia jogurtu.