Smoothie pomidorowe-selerowe

Pamiętam mojego pierwszego w życiu kaca i to uczucie wdzięczności, kiedy w przypływie litości moja Mama przyniosła mi z piwnicy słoik babcinego przecieru pomidorowego, w którego smaku przebijała wyraźnie nuta selera. Taką mi ten sok pomidorowy pity prosto ze słoika przyniósł ulgę, że do dziś mam silny sentyment do połączenia selera z pomidorami.

Wcale się nie dziwię, że poniedziałek jest znienawidzonym dniem tygodnia. Nie dość, że człowiek nie całkiem doszedł do siebie po weekendzie, nie zdążył odpocząć i odparować procentów albo dzieci wyssały z niego resztki energii życiowej – co powoduje, że samo wspomnienie kaca wydaje się przyjemniejszą perspektywą – a już musi wracać do pracy albo jeszcze gorzej: zaczyna dietę!

Bo poniedziałek to taki dzień, kiedy wszystko musi się zaczynać. Pomijając rosół z niedzieli – jego się kończy, robiąc pomidorową.

Jeśli obrzydła Ci już legendarna pomidorowa zrobiona z rosołu z wczoraj, ale masz jeszcze resztki szacunku do tradycji, to zmontuj sobie zamiast niej koktajl. Od kilku dobrych dni uzależniona jestem od tej mieszanki: sok pomidorowy, seler naciowy, kilka kropli sosu tabasco i solidna szczypta cynamonu.

Takie smoothie warzywne to samo zdrowie. Przetwory z pomidorów paradoksalnie są bardziej wartościowe od świeżego warzywa – w porównaniu do surowego zawierają więcej likopenu (to taki przeciwutleniacz, który zmniejsza ryzyko zachorowania na raka). I mają w sobie więcej smaku, bo taki pomidor prosto ze szklarni uprawiany praktycznie bez ziemi, to w sumie prawie sama woda. A ten zimowy, to jest już całkiem jałowy. Gdyby nie istniały suszone pomidory, przeciery, passaty i soki, to moje jesienie i zimy byłyby szalenie depresyjne.