Chleb z ziemniakami na żytnim zakwasie (z garnka rzymskiego)

Kiedy Głodzilla zaczął się rozglądać za poważnym, dorosłym jedzeniem, postanowiłam piec mu chleby na zakwasie. Bo to takie zdrowe. Bo w domu tak wyjątkowo pachnie w trakcie pieczenia. Bo chciałam, aby miał piękne wspomnienia o czymś tak przyziemnym i codziennym jak chleb, który piekła mu matka. Bo nie miałam sumienia dawać mu tych sklepowych dmuchawców do jedzenia.

Tak się zastanawiam, czy niewiedza jest błogosławieństwem, czy może przekleństwem. Przecież kilka lat temu jadłam najzwyklejszy tani chleb z supermarketu albo dyskontu (czasem taki zdrowy „z ziarnami”), który był tak napuszony i przejrzysty, że mogłabym przez kromkę czytać gazetę. I nie przeszkadzało mi to. Wydawało mi się, że czym jak czym, ale chlebem to się nie otruję. Przecież to podstawa naszego wyżywienia, jak ziemniaki. A potem zaczęły do mnie docierać takie „smaczki” jak dodawanie świńskiej szczeciny czy sproszkowanych kopyt do chleba. Gdybym chciała jeść świńskie włosy, to bym sobie ukroiła skóry z boczku. Wśród smakowitych polepszaczy jest ponoć (ponoć to magiczne słówko) nawet gips i mydło (gips jakimś cudem nadaje pulchności, a mydło powoduje, że się ciasto tak nie klei do dzieży).

Od ponad półtora roku nie kupujemy chleba. Czasem to boli, bo zdarzają się chwile, że mi się nie chce – nie będę udawała, że jadę na chlebowym haju i mogłabym codziennie wyrabiać ciasto z pieśnią na ustach. Bywam tym zmęczona, ale dostaję powera, kiedy Człowiek Wyżerka kradnie mi piętkę ze świeżego bochenka albo jak Małż mówi, że żona jego kolegi też się przymierza do pieczenia 😉

Ten chlebek upiekłam na podstawie przepisu z bloga Zapach chleba. Zmieniłam w nim wiele, ale idea pozostaje ta sama 🙂 W tym bochenku są „polepszacze” – miód, kremówka (jest tłusta, więc powoduje, że ciasto nie klei się do rąk i miski, dodaje też mlecznego posmaku), ziemniaki sprawiają, że miąższ jest wilgotniejszy, bardziej puszysty a chleb dłużej zachowuje świeżość (tego ostatniego nie jestem w stanie potwierdzić, bo szybko go zjedliśmy).